เที่ยวบินสุดท้าย

สถานที่เกิดเหตุ : เที่ยวบิน TG113

เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียนนะครับ

หลายคนคงเคยได้ยินเรื่องผีมามากมาย ผมก็เป็นคนนึงที่เคยฟังเรื่องผีมาไม่น้อยเลยทีเดียว ( เพราะชอบฟังรายการ The Shock ,, The Ghost )

และมีเรื่องนึงที่ผมจำได้ดี เลยอยากจะหยิบมาเล่าให้เพื่อนๆ ได้ฟังกัน หลายคนอาจเคยได้ยินกันมาบ้างแล้ว

เรื่องมันมีอยู่ว่า..

ในเวลาเที่ยงวันของวันที่ 31 กรกฎาคม 2535 ( นานมาแล้ววว )

เครื่องบินของการบินไทย เที่ยวบิน กรุงเทพ – กาฎมัณฑุ TG 311 เครื่องบินแอร์บัส A310 รหัส HS-TID

ได้เตรียมลดระดับลงสู่ท่าอากาศยานนานาชาติตรีภูวัน กรุงกาฎมัณฑุ ประเทศเนปาล

ท่ามกลางสภาพอากาศอันเลวร้ายจากลมมรสุมที่พัดกระหน่ำ...

เที่ยวบินนี้เป็นเที่ยวบินที่มีแต่ขาไป แต่ไม่มีขากลับ...

เนื่องจากเครื่องบินประสบอุบัติเหตุ...บินชนภูเขา

ชีวิตของผู้โดยสารและลูกเรือทั้งลำทั้งหมด 113 ชีวิตต้องดับสูญ เป็นลูกเรือ 14 คน และผู้โดยสาร 99 คน

หลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไฟล์ทต่อมาก็มาลงตามปกติ พร้อมลูกเรือ

ก่อนบอร์ด ผู้โดยสารและ ลูกเรือทุกคนก็มาสวดมนต์กัน ขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ผู้เสียชีวิตได้ไปสู่สุคติ

ขณะเตรียมบอร์ด  ลูกเรือคนนึง เห็นแอร์ใส่ชุดไทยขาดรุ่งริ่ง ยืนอยู่ด้านนอก ตรงงวง ( ทางเชื่อมระหว่างอาคารผู้โดยสารกับเครื่องบิน ) พอหันกลับไปอีกที ก็ไม่เห็นแล้ว

เลยคิดว่าตัวเองตาฝาด แต่ก็รู้สึกกลัวๆ อยู่ เลยให้ เพอเซอร์ ( หัวหน้าลูกเรือ ) มาช่วยยืนบอร์ด พอบอร์ดเสร็จ ก็ส่งเอกสารอะไรเรียบร้อย เพอเซอร์กับแอร์กำลังช่วยกันปิดประตู ก็เห็นลูกเรือกลุ่มนั้นที่เสียชีวิตกำลังวิ่งมาที่ประตูเครื่องแบบร้องขออยากไปด้วย ด้วยความกลัว ทั้งสองคนก็รีบปิดประตูเครื่อง และมองลอดออกไป เห็นลูกเรือยืนร้องไห้กันอยู่ สภาพแต่ละคนดูไม่ได้เลย ( น่าสงสารมาก )

เพอเซอร์เลยยกมือไหว้ ขอขมา สวดขอให้วิญญาณ กลับบ้านด้วยกัน แล้วไปสู่สุคติ '' เพอเซอร์เขาบอกว่า ดูเขาอยากกลับบ้านกัน เลยเชิญกลับบ้าน ''

จากนั้นพอสวดเสร็จก็ไม่เห็นอะไร และรวบรวมสติเปิดประตูเครื่องทิ้งไว้สักพัก และเครื่องก็บินกลับประเทศไทย

ทั้งสองคนที่เห็นก็คุยกันว่าอย่าบอกเรื่องนี้ให้ลูกเรือท่านอื่นหรือผู้โดยสาร เดี๋ยวจะทำให้กลัวกันไปหมด

ขณะเสิร์ฟอาหารให้ผู้โดยสาร มีผู้โดยสารทักขึ้นมาว่า '' ทำไมวันนี้ลูกเรือเยอะจังเลย บริการดีมาก แอร์ที่ใส่ชุดเขียวสวยจัง ฝากชมด้วย ''

แต่วันนั้นไม่มีใครใส่ชุดเขียวเลย เพราะทุกคนไว้อาลัยกันหมด จะไม่มีใครใส่สีสดกันเลย เลยทำให้ลูกเรือทุกคนกลัวกันใหญ่ แต่ก็ไม่ได้บอกให้ผู้โดยสารรู้

พอถึงกรุงเทพฯ หน้าเกท ก็มีพระ มีขบวนคน และญาติ มารออัญเชิญวิญญาณ กันมากมาย

หลังจากเครื่องจอดเรียบร้อย กัปตันบอกว่า ตอนเข้าเกทแล้ว ได้ยินเสียง มากระซิบข้างหูว่า “ ขอบคุณมากครับกัปตัน ” ( ฟังแล้วขนลุกแทนกัปตันเลย )

และทุกคนก็ถึงที่หมายโดนสวัสดิภาพ

เรื่องก็มีอยู่ประมาณนี้....

ถึงเรื่องจะผ่านมา 20 กว่าปีแล้ว เรื่องนี้ก็ยังสร้างความกลัวแหละความหลอน ให้กับลูกเรือที่ได้ฟังอยู่ ก็เป็นได้...

ขอบคุณเรื่องจาก https://pantip.com/topic/34816301